زلاند نو

بسياري از ستاره‌هاي بزرگ هيپ‌هاپ زلاند نومائوري يا جزيره‌نشينان اقيانوس آرام هستند. هنرمندان شاخص هيپ‌هاپ اين کشور از دهه ۹۰ عبارت‌اند ازوحشي، چه فو، نسيان ميستيک و کاتب که آلبوم‌ها يا آهنگهاي همگي آنها در سال ۲۰۰۴ در صدر جدول قرار داشت و برنامه‌هاي آنان نيز که توسط بزرگ‌ترين تهيه کنندگان اين عرصه ساخته شده، جز مشهورترينهاست.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

امروزه چند مجله بزرگ امريکايي کار خود را به هيپ‌هاپ اختصاص داده‌اند که از جمله آنها مي‌توان به «منبع»، «اکس اکس ال» و «وايب» اشاره کرد. در گذشته، بي اي تي براي مدتها تنها تلوزيوني بود که برنامه‌هاي هيپ‌هاپ را پخش مي‌کرد، اما در سالهاي اخير کانال‌هاي جاز همچون وي اچ ۱ و ام تي وي بيش از هر ژانر ديگري به پخش برنامه‌هاي هيپ‌هاپ پرداخته‌اند. بسياري از شهرها بطور مستقل خبرنامه‌هاي هيپ‌هاپ دارند و اين در حاليست که درتعدادي از کشورها مجله‌هاي هيپ‌هاپ در سطح تيراژ ملي منتشر مي‌شوند. قرن بيست‌ويکم با ظهور رسانه‌هاي آن‌لاين همراه شده‌است و امروزه سايت‌هاي طرفدارهيپ‌هاپ هر روزه خبرهاي دنياي هيپ‌هاپ را بطور جامع پوشش مي‌دهند.

 استراليا
درحاليکه هيپ‌هاپ استراليايي در اصل از نوع امريکايي آن بسيار فاصله گرفته، از اوايل دهه نود يک سبک محلي متمايز در اين کشور شکل گرفته‌است. حمايت ايستگاههاي راديويي [بويژه ايستگاه پرنفوذ راديو جوان تريپل جي) و تعيين جايزه شهري در جشنواره سالانه جوايز آريا، برخي از رويدادهايي هستند که به خلق چهارمين آلبوم گروه گانگسترهاي بالاي تپه با نام جاده سخت منجر شد که در سال ۲۰۰۶ در صدر جدول رسمي آلبوم‌هاي موسيقي استراليايي قرار گرفت. اين اولين باري است که هيپ‌هاپ استراليا در عرصه موسيقي مستقل، با چنين اقبالي مواجه مي‌شود. گانگسترهاي بالاي تپه در سطح ملي يکي از موفق‌ترين‌ها به شمار مي‌آيند و کارهاي آنها توسط آبيس رکوردز که بزرگ‌ترين شرکت هيپ‌هاپ مستقل در استراليا بوده و متعلق بهپگز هنرمند است، توزيع مي‌شود. از ديگر هنرمندان سرشناس هيپ‌هاپ در استراليا مي‌توان به گله، دست‌وپا چلفتي‌ها و تي‌ زد يو اشاره کرد.


اگرچه هيپ‌هاپ استراليايي در اصل از هيپ‌هاپ امريکايي ريشه گرفته اما اين دو سبک تا حد زيادي از هم فاصله گرفته‌اند. هيپ‌هاپ استراليا اغلب خيلي رک است و به دليل آنکه بر ترانه‌هايي با مضامين تند سياسي تمرکز يافته و از موضوعات سطحي پرهيز مي‌کند، از اينکه در نقطه مقابل هيپ‌هاپ امريکايي قرار گرفته به خود مي‌بالد. يکي از آهنگ‌هاي دست‌وپا چلفتي‌ها (هيپ‌هاپ ساحل غربي امريکايي) به غرور غربي، آشکارا کنايه مي‌زند، «من بچه طرف ديگر شهرم، اينو تو مخت فرو کن (سمت غربي!) چه فرقي مي‌کنه؟ رپ گانگستري نيست! اگه فکر مي‌کني جون سخت‌تري ممکنه دل‌درد بگيري، ممنون مي‌شم اگه گورتو گم کني- ذکاوت‌هاي حرفه‌اي کوفتي، شبي يکي بالا بنداز». ماهيت سازمان‌يافته هيپ‌هاپ استراليايي و فکري که در پشت ترانه‌نويسي‌هاي آن نهفته‌است در نهايت آنرا در نقطه مقابل همتاي امريکايي‌اش قرار مي‌دهد.

 افريقا

در اوايل دهه نود، رقص بريک اولين جنبه از فرهنگ هيپ‌هاپ بود که به افريقاي جنوبي راه يافت، جاييکه در آن دسته صداي سياه پيش از روي آوردن به رپ در دهه نود فرهنگ هيپ‌هاپ را براه انداخته بود. رپي‌هاي صداي سياه که کار خود را از ۱۹۸۹ آغاز کرده بودند دولتآپارتايدوقت را به جايي کشاندند که کا آنها را ممنوع کرد و اين ممنوعيت تا سال ۱۹۹۳ ادامه يافت. پس از آن افريقاي جنوبي در کلوا که تلفيقي از ديار بود سبک متمايز خود را خلق کرد.


در نقطه ديگري از افريقا، موسيقي تلفيقي ام‌بالاکس سنگالي‌ها محبوبيت روزافزوني بدست مي‌آورد و در همين حال در تانزانيا، گروههاي بونگو فلاوا همانند اکس پلاتساز، هيپ‌هاپ را با تاراب، فيلمي و ساير سبک تلفيق مي‌کردند بدون اينکه کانگولزماکوما را فراموش کنند.

کانادا

در اواخر دهه ۸۰، مرز شمالي امريکا يعني کانادا به يمن وجود ماسترو فرش وس هنرمند رپي، شاهد رشد محبوبيت هيپ‌هاپ شد. آلبوم بي‌همتاي او به نام «بگذار ستون فقراتت غلط بخورد» به مدت بيش از يک سال در صدر آهنگ‌هاي پرفروش بود. در اوايل دهه نود، هنرمندان بيشتري همچون مکي مي و اراذل خود را در عرصه موسيقي شهري روبه‌رشد کانادا که پيشينه آنرا بايد در تورنتو و ونکوور جستجو کرد، نشان دادند. اخيرا، خوانندگان رپي همچون چوکلر، سقراطي‌ها، مهتر کليسا، اتحاديه شکلات‌فروشان ،هاف«مک سان»راين، جي‌جاق‌هاي سياه،سنگ جواهر و کي-اوس نامهايي هستند که از عرصه موسيقي شهري کانادا به خانه‌هاي مردم راه يافته‌اند، هرچند که اين سبک‌ها نتوانسته‌اند در جريان متداول رايج در مرز جنوبي يعني امريکا، به جايگاه قابل توجهي برسند.

 امريکاي لاتين
در پورتوريکو،ويکو سي به عنوان اولين خواننده رپ اسپانيايي زبان پا به عرصه گذاشت و کارهاي ضبط شده او سرآغاز همان چيزي بود که بعدها با نام رگائتون شناخته شد. در سال ۱۹۸۹ وقتي ويکو سي با آلبوم فوق موفق خود يعني «آخرين قسمت» وارد جدول خواننده‌هاي محبوب شد و شهرتي جهاني بدست آورد، رپ در پورتوريکو به اوج محبوبيت خود رسيد.


در طي متنوع‌ شدن جريان رپ در دهه نود، سانتي واي سوس دوندس و ليسا ام مشترکا آلبومي (به نام «سوي چيکيتو») منتشر کردند که به تولد مرن‌رپ که تلفيقي از هيپ‌هاپ و مرن‌گو بود، منجر شد.

در مکزيک، محبوبيت هيپ‌هاپ با موفقيت کالو در اوايل دهه نود آغاز شد. بعدها در طي همين دهه با حضور گروه‌هاي رپ لاتيني همچون تپه سرو در جدول گروه‌هاي موسيقي امريکا، گروه‌هاي رپ‌راک مکزيکي همچون کنترل ماچته در سرزمين مادري خود به اوج رسيدند.


و بدين‌ترتيب با موفقيت گروه‌هايي همچون تپه سرو، فرهنگ هيپ‌هاپ و رپ در امريکاي جنوبي محبوبيت يافت. گروههايي همچون تيروديگارسياي شيليايي که زماني محبوبيتشان نه تنها در شيلي بلکه در پرو، کلمبيا، مکزيک و پورتوريکو کشيده شده بود، کم‌کم از دور خارج شدند.


برگزاري يک کنسرت سالانه هيپ‌هاپ در آلمار هاوانا در سال ۱۹۹۵، به محبوب شدن هيپ‌هاپ کوبايي منجر شد. بدليل حمايت رسمي دولت از موسيقي‌دانها، محبوبيت هيپ‌هاپ اندک اندک در کوبا افزايش يافت.


در ۲۰ سال اخير، هيپ‌هاپ در برزيل محبوبيت روزافزوني پيدا کرده و در آنجا به "هيپي‌هاپي لقب گرفته‌است. پسرها و دخترها، دي‌جي‌ها، رپي‌ها و نويسندگان مطالب روديواري، بطور سنتي در قالب آنچه که به بطور سنتي به آن دسته ميگويند خود را ساماندهي کرده‌اند. اين گروه‌ها همچنين خدمات اجتماعي انجام مي‌دهند و در تلاشند تا با جذب جوانان محله‌هاي خود، آنها را به انجام فعاليت‌هاي هنري و بيداري اجتماعي ترغيب کنند.

 خاورميانه

هيپ هاپ اسرائيل غاصب در پايان دهه به تدريج شهرت و محبوبيت يافت، ستاره‌هاي زيادي از دو طرف فلسطيني ها () تامر نافر ‍و( زيرزميني ها ) يهودي پديدار شدند؛ اگر چه برخي از آنها، از قبيل موک اي. به تبليغ صلح و مدارا مي‌پرداختند، ديگران احساسات خشونت گرايانه و ملي گرايي| ملي گرا را سر مي‌دادند.


هيپ هاپ اروپايي 

هيپ هاپ براي اولين بار در سال ۱۹۷۹ در فرانسه ظاهر شد و هم‌زمان با آن، اين ژانر در ايالات متحده نيز به موفقيت‌هايي دست يافت. تا سال ۱۹۸۲، حتي ايستگاههاي راديويي هيپ هاپ نيز پا به عرصه وجود گذاشتند که از آن جمله مي‌توان به رپر دپر اسنپر اشاره کرد. همچنين دي جي دي نستي، که بعدها تبديل به ستاره‌اي در اين زمينه شد، اولين حضور خود را تجربه کرد. همان سال يک کنسرت بزرگ هيپ هاپ برگزار شد؛ رپ تور نيويورک، که توسط اروپا ۱ حمايت مي‌شد و در آن آفريقا بامباتا، گراند ميکسر دي اس تي، فب ۵ فريدي، آقاي فريز و راک استدي کرو ديده مي‌شدند.


هيپ هاپ تاسال ۱۹۸۳ به يکي از بخش‌هاي برجسته صحنه موسيقي فرانسه تبديل شده بود. دي نستي «پانام سيتي رپين»، که در سال ۱۰۸۴ عرضه شده بود، اولين هيپ هاپ ثبتي فرانسه محسوب مي‌شد. فرانسه شماري از ستاره‌هاي بومي، از قبيل (گروه) آي اي ام| آي اي ام و سوپريم ان تي ام را پرورش داد. البته مشهورترين هنرمند رپ فرانسوي يحتمل ام سي سولار سنگالي تباراست.


هيپ هاپ در اروپا هم درحوزه مردم قبائل قرار مي‌گرفت و هم درحوزه مهاجران.

به عنون مثال، آلمان Die Fantastischen Vier مشهور و چندين اجراکننده آلماني- ترک از فبيل (گروه رپ) کارتل| کارتل بحث برانگيز را به وجود آرود.

هيپ هاپ سوئد در اواسط دهه هشتاد قرن ۲۰ ظهور کرد و تااوايل دهه نود شمار زيادي از« برنامه‌هاي نژادي سوئدي» از قبيل لوپ تروپ، «برنامه‌هاي مهاجران» مانند لاتين کينگز و برنامه‌هاي ميکس شده همچون اينفينيت مس ، هنگام ضبط به منظور استفاده در بازار داخلي،از زبان انگليسي| انگليسي به نوع رپ در « رينکبي سوئدي» که زبان آميخته| زبان آميخته انواع مختلفي است، تبديل شد.

مشهورترين هنرمند رپ در ايرلند دي جي کولي است و در کنار ويCraz-e، بي- واندر و گروههايي همچون انسان در برابر ماشين قرار دارد. ايرلند همچنين مجله هيپ هاپ خاص خود به نام « رپ ايرلند » را دارد که توسط دي جي احمد اجرا مي‌شود.

مشهورترين هنرمندان رپ هلندي ها آزدراپ پوزهکه تمامي کارمندان آن اهل آمستردام هستند، پستمن، از کيپ ورد و سورينام است.

ايتاليا نيزهنرمندان رپ خاص خود، از جمله جووانوتي و آرتيکولو۳۱ را يافت و ملت آن به شهرت و سرشناسي دست يافتند؛ در حالي که صحنه لهستان با روي کار آمدن پي ام کول لي در ابتداي دهه شاهد هنرمندان بود.

در روماني، بي. يو.جي. مافيا از پنتليمون بخارست ظهور کرد و نشان آنها؛ يعني رپ گنگ استا، مشابهت‌هاي زندگي در بلوک‌هاي آپارتماني روماني دوران کمونيستي را با پروژه‌هاي مسکن سازي در محله‌هاي آمريکايي نشان مي‌دهد. گروه نشان خاص خود را براي توليد به نام کاسا دارد و به امضا و پخش آلبومهاي هنرمندان به نام رپ از جمله؛ «مهست»، «گراسو اکس اکس ال»، «ام اند جي» و « ويلي» مي‌پردازد. گروه پارازيتي تبديل به يکي از محبوب ترينها در روماني تبديل شده‌است و اشعاري دارد که تمهاي اجتماعي، سياسي و ضد- سانسوري (آنها حتي ممکن است داراي ۲۰ سم ام ثبتي نشنان هيپ هاپ باشند، امضا کردن گروه رپ «آنونيم» و «اسپايک»- در ۲۰۰۶ چلو، مهم‌ترين توليد کننده پارازيتي آلبومي تحت عنوان « فابريکانت دو گانوي» عرضه کرد- سازنده ترش، که حضور ميهماني کيلارمي را نشان مي‌دهد، گروه وو-تانگ کيلا بيز). همچنين، R.A.C.L.A. (که در اصل رپرهاي سفيد به طور قانوني به هشدار فکر مي‌کنند)، اولين گروه رپ بود که يک آلبوم هيپ هاپ رومانيايي عرضه کرد و در آن به موضوعات «اجتماعي» پرداخت. آن گروه هنوز هم وجو دارد و در سال ۲۰۰۵ پانزدهمين آلبوم خود را به نام «مهارت» به عموم عرضه کرد. در سال ۲۰۰۵، گروه رپ انفجارديگري، زيل، آلبوم اول خود «چي وربال» (با تنها : دپيندي دو نوي«) را منتشر مي سازد كه با واكنش مثبت مردم مواجه مي شود. از آن زمان تاكنون، گروه نشان توليد خود، به نام اسناد چيل برادرز، را داشته‌است و با هنرمند مشهور »راگا- رپ« پاچا من (که به خاطر همکاري موفقيت آميزش با هنرمندان »رگاي آفريقايي« از قبيل موويد و باپي براون و هنرمند هيپ هاپ بريتانيايي »بلک بيشاپ« از »ماب استارز« و »سي-رايم فاميلي کروز«) و شمار ديگري از هنرمندان همچون سابسمناتو (عضو گروه رپ صريح)، مايک پاو (يک هنرمند بسيار برجسته و مستعد موسيقي آر اند بي)و ديگر توليد کنندگان مشهور قرارداد امضا کرده‌است. آنها دومين آلبوم خود را به نام »چيل برادرز" در پاييز ۲۰۰۶ منتشر کردند.


صربيا به لطف وجود گروه رپ سنديکاي بلگراد يکي از مشهورترين کشورها در زمينه رپ در اروپا محسوب مي‌شود. آنها در وهله اول نماينده منطقه دورکول خود (گورنجي، دونجي دورکول، سيپکا، (uCAzaKInje)، ماج) و بلگراد، به عنوان يکي از بزرگ ترين شهرهاي اروپايي هستند. گروه :9 تا 99 عضو« دارد، اما تنها تعداد اندكي از آنها در صحنه حضور پيدا مي كنند (فدجا، اسكابو، اوگي، داركو، ديجولو، ديجولو...). آخرين آلبوم آنهاًSVI ZAJEDNO» ، يكي از پرفروش ترين آلبومهاي سال 2005 بوده‌است. پوزدراو زا سينديكيلس!!! ديگر رپرها مانند ام سي جرتيك (جرا) و دي جولي (آنها گروه فول تريپ هستند) و گرو، اجس نيگروتين( بد کپي) ، مارچلو، (گروه رپ) وي آي پي| وي آي پي و ديگر گروهها نيز موثر هستند.


بوسني خواننده‌هاي رپ مشهوري همچون ادو ماجکا، فرنکي، اونيور زالني وجنيکي و... دارد.

ادو ماجکا يکي از مشهورترين خوانندگان رپ بالکان است. او در مورد جنگ بوسني و نيز وضعيت کنوني بوسني آهنگهاي فراواني دارد. او مثل خيلي‌هاي ديگر اصالت بوسنيايي و کرواتيايي دارد. فرنکي يک خواننده رپ ميهن‌پرست است. او عاشق بوسني بوده و يکي از اعضاي دوستداران بوسني و هرزگوين مي‌باشد. در اواخر دهه نود، با به عرصه آمدن ترم ۱۱ و بولسنا براکا و ساير خوانندگان رپ که بر مسائل اجتماعي تمرکز کرده بودند، موسيقي رپ به محبوبيت فراواني رسيد. در بلغارستان نيز در اواخر دهه نود، گروه "کله لاستيکي‌هاً (گومني گلاوي) شکل گرفت که اعضاي آنرا ميشو شامارا، دربن جي، ...سا و چند تن ديگر تشکيل مي‌دادمد. کشور همسايه يعني يونان نيز در اوايل دهه نود به کاروان هيچ‌هاپ پيوسته بود. در آن روزها، گروههايي همچون پيش مي‌رويم جريان رايج را تحت سلطه خود داشتند (که با نشان هيپ‌هاپ افسانه‌اي دف جم شناخته مي‌شدند) و در همين حال تسالونين پيشتاز سيفو ورسز در ميان اسامي زيرزميني برتر قرار داشت ( جالب توجه اينکه، او يکي از معدود هنرمندان هيپ‌هاپ يونان بود که گستره کارش فراتر از مرزهاي يونان رفته بود).


از سال ۲۰۰۰ خوانندگان رپي همچون ديزي رذل، زنجير زرنما، گرني مک و همي در بريتانيا پا به عرصه گذاشتند. از ديگر خوانندگان مشهور رپ در بريتانيا مي‌توان به ماليات مخ و جست اشاره کرد.

 آسيا

موسيقي هيپ هاپ در اواسط دهه نود قرن بيستم در کره جنوبي محبوبيت يافت. اجراکنندگان اصلي و مشهور هيپ هاپ کره اغلب شبيه موسيقي آر اند بي يا موسيقي پاپ هستند که در آن هنرمندان سبکهاي آواز (ورقص) حرکات رپ را از ايالات متحده تقليد مي‌کنند. اجراکنندگان اوليه که بندرت آهنگ هايشان را خودشان مي‌نوشتند، شامل کيم گان مو، سئو تايجي، و بويز، دئوکسو دي جي داک هستند. برخلاف ديگر آهنگ‌هاي هيپ هاپ کره‌اي که در آن زبان کره‌اي با زبان انگليسي شکسته بسته‌اي آميخته مي‌شود، در اين نوع موسيقي در ابتدا منحصرا زبان کره‌اي مورد استفاده قرار مي‌گرفت. سئو تايجي که داراي پيشينه موسيقي هوي متال سئوال برانگيزي بود، گيتارهاي هوي متال را اغلب در ميکسهاي خود به کار مي‌برد و ساير هنرمندان نيز برخي قسمت‌هاي تکنو را در آثار خود تلفيق مي‌کردند.



تعداد کمي از هنرمندان، از جمله سئو تايجي و ام سي اسنيپر نيز قسمت‌هايي از موسيقي سنتي کره مانند پانسوري يا نانگک (موسيقي کشاورزان) را با آثار خود آميختند. کاملاً واضح بود که اولين حرکات تقليدي از حرکات محبوب آمريکايي بود. به عنوان مثال، سبک آوازي يا توليدي « به خانه برگرد» سئو تايجي شبيه سبک سيپرس هيل بود. اولين آلبوم «رپ» که تمامي مشخصات موسيقي رپ را داشت، آلبوم اول کيم جين پيو در سال ۱۹۹۷ بود. بر اساس رپر تابلو حماسه برجسته،« فرم هيپ هاپ کره اي، دست کم تاکنون تحت تسلط قرار گرفته است— واقعا نمي‌توان ضربها، ريتمها، اجراها، ظاهر —آن را از صحنه‌هاي آمريکايي تميز داد، اما در مورد ارتباط اجتماعي بايد گفت اين موسيقي در اين زمينه راه زيادي براي پيمودن دارد. پيغام به کندي در حال رسيدن به حد ميانه‌است.»



بسياري از هنرمندان رپ در جريان اصلي موسيقي کره موفق بوده‌اند. هنرمندان موفق شامل اجراکنندگاني از قبيل جينوسين،۱TYM ، ام سي اسنيپر، جو پي دي و حماسه برجسته مي‌شود. ديگر هنرمندان زير زميني که شهرت چنداني نداشتند و عمدتاً به استفاده از ضرب‌هاي غير خيره کننده تمرکز مي‌کردند، شامل کويت، پالو آلتو ،TBNY و غيره مي‌باشد.



در اواسط دهه نود قرن بيست هيپ هاپ کره اي-آمريکايي در ايالات متحده رواج يافت که اين امر عمدتاً به تلاشهاي دو خواننده رپ کره اي؛ ببر جي کي و دي جي درخشش ببرمست مربوط مي‌شود. ببر مست بعد از آهنگ «کره سياه» توسط آيس کيوب خلق شد که از موسيقي به عنوان ابزاري براي تبادل فرهنگ و به چشم تلاشي براي ترويج هماهنگي نژادي استفاده مي‌برد.


به دنبال موفيت ببر مست، بسياري از گروههاي جديد و شرکتهاي توليداتي با هدف هرچه بيشتر مردمي کردن سبک موسيقي پديدار شدند. ببر جي کي و ببر مست جنبش کرو را تشکيل دادند تا بتوانند گروه نخبه‌هاي بهترين خواننده‌هاي رپ کره را معرفي کنند.



گفته مي‌شود که هيپ هاپ ژاپني (نيپ هاپ يا جي-هيپ هاپ) در سال ۱۹۸۳؛ يعني زماني که فيلم سبک وحشي چارلي آهيرنز در توکيو به نمايش درآمد، آغاز شد. اين فيلم بر هنرمندان ديوارنوشته‌ها متمرکز بود، اما با اين حال در آن برخي از ام سي‌هاي اوليه مدرسه قديمي، از زنبور پرکار و مشکل دوگانه، دي جي‌هايي مانند گراند مستر فلاش و موفقيتهايي نظير راک استدي کرو به نمايش درآمده بود.



پس از نمايش اين فيلم نوازندگان خياباني در پارک يويوگي به رقص بريک پرداختند. در فاصله بسيار کمي، کريزي اي به عنوان يک بي- بوي مطرح شد و او خود سرانجام راک استدي کرو ژاپن را تأسيس کرد و اين در حالي است که دي جي برخورد که از صحنه پارک يويوگي برخاسته بود، تبديل به يک دي جي شناخته شده جهاني شود. دي جي‌هاي بيشتري متعاقب آن مطرح شدند و شروع ظهور دي جي‌ها ۱۹۸۵ بود. يک سال بعد، باشگاهي براي تمامي هيپ هاپها در شيبويا افتتاح شد. در آن زمان شکي وجود داشت در اين خصوص که زبان ژاپني با توجه به نداشتن هجاهاي تکيه بر و نيز به سبب آنکه پايان افعال آن بسيار متفاوت بود، براي ژانر رپ مناسب نباشد. با وجود اين تعدادي از هنرمندان رپ، از جمله ايتو سيکو، چيکادو هارو، تيني پانکس و تاکاگي کان ظهور کردند.


در دهه نود، موسيقي جي رپ نوجوانان ظهور کرد و هيپ هاپ به جريان اصلي موسيقي ژاپن راه پيدا کرد. اولين کار موفق «Kon'ya wa Boogie Back» شا دارا پار بود. در سال بعد از آن، «دا.يو.ني.» و «مايکاً توسط ايست اند ايکس عرضه شدند. سرانجام هيپ هاپ در ژاپن به دو شکل تقسيم شد: هيپ هاپ ژاپني نرمال و »...ي« و يک شکل »ضعيف تري«، که بيشتر تحت تأثير موسيقي آر اند بي قرار داشت و نام آن جي-اربن بود. گروهي که اغلب از آن به عنوان مبدع موسيقي جي-اربن ياد مي‌شود، گروه ام-فلو (اي کي اي »مديرايت فو) بود. آنها که در ابتدا از يک دي جي تنهاي ژاپني (دي جي تاکو) و يک ام سي (کلامي) کره اي- ژاپني تشکيل شده بودند، يک خواننده ديگري به نام ليزا که نژاد پرويي- ژاپني داشت، را به جمع خود اضافه کردند. آلبوم اول آنها، درخشش سياره، در سال ۲۰۰۰ پخش شد و از آن زمان تاکنون برنامه‌هاي جي-اربن زيادي از جمله کريستال کي، اي وان، هارتس ديلز و نيز کارهاي مشترکي با ستاره‌هاي پاپ ازقبيل نامي آمور، و بوآ پخش شدند. ساير برنامه‌هاي محبوب جي-اربن، مانند آر آي پي اسلاي مي نيز با ام-فلو کار شده‌است.



براي هنرمندان هيپ هاپ آسيايي دشوار است که بتوانند وارد جريان اصلي ايالات متحده بشوند، اما در سال ۲۰۰۲ يک هنرمند رپ چيني- آمريکايي به نام جين آئو- يونگ (که اغلب او را جين يا ام سي مي‌شناسند) حادثه هيجان انگيزي را رقم زد. او در هفت هفته متوالي جايزه فري استايل فرايدي را در بت ۱۰۶ و پارک که برنامه‌اي مختص هيپ هاپ بود، از آن خود کرد و از مسابقات کناره گيري کرد. جين اعلام کرد که پس از پيروزي در نبرد در آخرين هفته با نشان راف رايدرز امضا مي‌کرده‌است. توجه‌ها به او يبشترشد واين يک موفقيت بزرگ براي هنرمندان آسيايي-آمريکايي محسوب مي‌شد. دو سال پس از آن، او آلبومي را به نام ئيرجين/راف رايدر تحت عنوان « مابقي رفتني است » عرضه کرد. جين اولين آسيايي-آمريکايي بود که مي‌توانست يک آلبوم تک نوازي را در جريان اصلي به اجرا بگذارد، هر چند که آلبوم چندان موفقيتي در بر نداشت. بسياري از هواداران هيپ هاپ کمبود تبليغات و به تعويق افتادن آلبوم به مدت هفت ماه را از جمله دلايل اصلي ناکامي آلبوم مزبور مي‌دانند. درهاي ورود آسيايي-آمريکايي‌ها به جريان اصلي اندکي باز بود، اما اين اتفاق هنوزبه طور کامل رخ نداده بود.

 دنياي هيپ هاپ
با اينکه موسيقي هيپ هاپ براي اولين بار در ايالات متحده خلق شد، اکنون به اکثر نقاط جهان راه پيدا کرده‌است. موسيقي هيپ هاپ تا قبل از دهه ۱۹۸۰ تنها در ايالات متحده رواج داشت. در طول آن دهه بود که اين موسيقي راهش را به قاره‌هاي ديگر جهان باز کرد و تبديل به موسيقي متن بسياري از کشورها شد. رواج اين موسيقي با رواج فرهنگ هيپ هاپ همگام بود - همانطور که رقص برک محبوبيت کسب مي‌کرد، گروه‌هاي طرفدار رپ و هيپ هاپ هم بيشتر و بيشتر شدند.

آسيا
در ميان کشورهاي آسيايي و جزاير اقيانوس آرام، فيليپين اولين کشوري بود که موسيقي هيپ هاپ به آن راه پيدا کرد. }}نکته{{ زمان زايش موسيقي هيپ هاپ فيليپينو يا همان پينوي رپ به اوايل دهه ۱۹۸۰ و آهنگ سازي دايورد ژاوير («Na onseng Delight») و وينسنت دافالونگ ("Nunal"http://www.bia2text.com/forums/images/smilies/wink.gif باز مي‌گردد. اين ژانر طي دهه ۱۹۸۰ با سرعت کمي رشد کرد اما به زودي با ورود اولين آلبوم ماگالونا با نام «تو!» که شامل کار بسيار موفق «هموطنان من» بود به جريان غالب آن زمان تبديل شد. ماگالونا که رپ را به انگليسي و تاگالوگ اجرا مي‌کرد، به پيشگام اين ژانر و در نتيجه چهره برتر تبديل شد. ستارگان غالب رپ آسيا، MCلارا و ليدي دايان و پيشتاز همه آنها مايکل وي در فيليپين و ژاپن شهرت بسياري يافتند. در ژاپن خوانندگان رپ که بصورت مخفيانه کار مي‌کردند، شنوندگان محدودي داشتند و در اواسط دهه ۱۹۹۰ گروه معروف teen idol روش جديدي با نام J-rap را ابداع کردند که در صدر جداول قرار گرفت. در سئول، سن هيپ هاپ کره اي به نوعي از يک پديده فرهنگي تبديل شده بود. برخي از هواداران اظهار مي‌کنند که هنرمندان هيپ هاپ کره‌اي داراي مهارت‌هايي هستند که با مهارت‌هاي همتايان آمريکايي خود برابري مي‌کند. جو پي دي، ببر مست، پسي و حماسه برجسته جزء اجراکنندگان شهير آن هستند. برخي بر اين باورند که موسيقي هيپ هاپ کره به عنوان آنتي تز قابل احترام و آگاه از جامعه در برابر ژانر پاپ که اغلب مصنوعي و گيج کننده‌است و بر صنعت موسيقي کره حاکم است، ايستاده‌است.